Σαββατοκύριακο σε ρυθμούς διαγωνισμού ήταν αυτό που πέρασε! Και φυσικά αναφέρομαι στο CQWW contest που πραγματοποιήθηκε στις 25 και 26 του Οκτώβρη. Είχαμε τη χαρά αυτό το διήμερο να γευθούμε την εμπειρία και μάλιστα για πρώτη φορά, τι σημαίνει να τρέχεις ένα contest και μάλιστα το μεγαλύτερο στον κόσμο. Με μεγάλη χαρά αποδεχθήκαμε την πρόσκληση του Βαγγέλη (SV2BFN) ώστε να προσφέρουμε κι εμείς ό,τι περνούσε από το χέρι μας στην ομάδα του J42T. Και φυσικά αυτό που αντικρύσαμε στη διάρκεια αυτού του διημέρου είναι δύσκολο να περιγραφεί με λέξεις! Απλά θα ήθελα να αναφέρω αυτά που με εντυπωσίασαν περισσότερο και ίσως είναι εκείνα που θα με προτρέπανε αν μου δοθεί και πάλι η ευκαιρία να το ξανακάνω!
α) Ο χώρος εργασίας του J42T είναι ίσως αυτό που στα πιο αισιόδοξα όνειρά του βλέπει ο κάθε ραδιοερασιτέχνης! Και όταν φυσικά το αντικρύσει στην πραγματικότητα καταλαβαίνει πως και τα όνειρα πολλές φορές είναι φτωχά!! Άριστα διαμορφωμένος χώρος, με 4 ανεξάρτητους σταθμούς για τα βραχέα και 2 για τα 6Μ και 2Μ μεταξύ των οποίων ο ένας για επαφές EME! Εκεί λοιπόν σου δίνεται η δυνατότητα να πειραματιστείς, να συγκρίνεις, να μάθεις. Κεραίες κάθε είδους, για κάθε μπάντα ξεχωριστά! Εκπομπές σε όλες τις διαμορφώσεις και με οποιαδήποτε ισχύ. Άλλωστε φημίζεται η αγάπη του Βαγγέλη για τα ψηφιακά modes.
Ένα shack λοιπόν από το οποίο θα πάρεις πολλές ιδέες γι' αυτά που θα φτιάξεις μελλοντικά στο δικό σου! Ακόμη κάτι που εντυπωσιάζει περισσότερο εμάς τους νεότερους στο χώρο, είναι που μπορούμε να απολαύσουμε θρυλικούς πομποδέκτες από το παρελθόν σε παράταξη και φυσικά όλους εν ενεργεία έτσι ώστε να πάρουμε μια γεύση για τον εξοπλισμό που διέθετε ο ραδιοερασιτέχνης τις τρεις τελευταίες δεκαετίες!
β) Είναι μοναδική εμπειρία και μεγάλη εξάσκηση για οποιοδήποτε αυτί να δουλέψει σε συνθήκες contest. Πίστευα πως στα 2 σχεδόν χρόνια που ασχολούμαι με το DX και με εμπειρία 20 χρόνων από τους 27mhz αν μη τι άλλο, μπορούσε το αυτί μου να ακούσει και να ξεχωρίσει ανάμεσα στο θόρυβο ακόμη και μακρινούς σταθμούς σε δύσκολες συνθήκες.
Εσύ είσαι που το λες? Η πρώτη μου operation ήτανε Σάββατο πρωί στα 15Μ. Εύκολη σχετικά μπάντα και την R8 για εκπομπή και λήψη....!! Μου ήτανε αδύνατο να κρύψω την έκπληξη μου κάθε φορά που κάποιος από δίπλα μου σφύριζε κάποιο διακριτικό τη στιγμή που εγώ δεν είχα λάβει κανένα σταθμό!! Τι να πρωτοθυμηθώ.... τις παρεμβολές, το θόρυβο, τα αδύναμα σήματα μιας και η μπάντα τη στιγμή εκείνη ξεκίνησε να ανοίγει, την ταχύτητα με την οποία όλοι οι σταθμοί πραγματοποιούσαν την επαφή σεβόμενοι τον πολύτιμο χρόνο σου. Μερικά μόλις δευτερόλεπτα αδράνειας ήταν αρκετά να χάσεις όχι μόνο την επαφή αλλά και την ίδια τη συχνότητα!! Που πήγε ο πολιτισμός ρε παιδιά.....!!! Έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται κάποιες φορές! Ο νόμος της ζούγκλας στην κυριολεξία η αλλιώς το μικρό ψάρι τρώγεται απ΄το μεγάλο! Ασφυκτική η κατάσταση και αναρωτιόμουν τι άραγε να γίνεται το βράδυ στα 80Μ. Τη στιγμή δε που δοκίμασα ν' ακούσω στα 160Μ βραδυνές ώρες σκέφτηκα πόσο πιο όμορφη ήταν η συντροφιά της πεθεράς μου και πόσο μου έλειπε τη στιγμή εκείνη!!
γ) Είναι πολύ όμορφο να βάζεις στόχους και να προσπαθείς να τους πραγματοποιήσεις. Κι ακόμη περισσότερο όταν η προσπάθεια είναι ομαδική. Τη στιγμή που διαπιστώνεις πως έκανες κάποιο λάθος και χρειάζεσαι βοήθεια βρίσκεται ήδη κάποιος δίπλα σου και έχει συμμαζέψει την κατάσταση. Και φυσικά λάθη δεν κάνει μόνο αυτός ο οποίος δεν κάνει τίποτα. Μέσα λοιπόν από τα λάθη μας μαθαίνουμε και κάτω απο σωστή καθοδήγηση. Διαπίστωσα πως κάθε φορά που έλεγα "δεν γνωρίζω" σε ελάχιστο χρόνο μάθαινα κάτι. Και η αντιμετώπιση της ομάδας ήταν τέτοια που σε ενθάρρυνε να εκφράζεις τις απορίες σου. Τόσο που στο μυαλό σου είχες διαρκώς τη σκέψη "τι άλλο να ρωτήσω για να μάθω".
Και οι απορίες διαδέχονταν η μία την άλλη! Και πάντα κάποιος υπήρχε με πολύ καλή διάθεση να σε διαφωτίσει! Μοιραία μου ήρθε στο μυαλό ένα από τα πιο ουσιώδη θέματα πάνω στο οποίο εξεταστήκαμε τη στιγμή της απόκτησης της άδειας. Την "Υπηρεσία Ραδιοερασιτέχνη" .....Αλληλοβοήθεια έλεγε μεταξύ άλλων σε κάποιο σημείο και στο J42T αυτή προάγεται με τον καλύτερο τρόπο. Και φυσικά όλες οι προσπάθειες απ΄όλους για ένα και μοναδικό στόχο. Όχι την πρωτιά απαραίτητα, όμως ο καθένας να γίνει για τον εαυτό του καλύτερος.
δ) Νομίζω πως μετά απ' αυτό το Σαββατοκύριακο κατανόησα καλύτερα κάποια πράγματα. Οι πολλές ώρες που περάσαμε στο shack ακούγοντας και δουλεύοντας όλες τις μπάντες με βοήθησαν να κατανοήσω με πιο επιστημονικό τρόπο θέματα διάδοσης ραδιοκυμάτων. Ποια μπάντα, σε ποιες χώρες και ποια ώρα της ημέρας.
Είδα τη διάδοση να κάνει τον εικοσιτετράωρο κύκλο της, ακούγοντας χώρες από κάθε γωνιά του πλανήτη, κάποιες απ' αυτές για πρώτη φορά,να έρχονται αχνά κι αδύναμα στην αρχή, δυνατότερα στη συνέχεια, και σιγά σιγά να αποχωρούν από τους δέκτες μας κλείνοντάς μας το μάτι κι αφήνοντας υποσχέσεις για την επόμενη μέρα. Ένιωθα τον πομποδέκτη με μένα από πάνω του σαν ένα ακίνητο σημείο στο σύμπαν που παρακολουθούσε την περιστροφή του πλανήτη μας με κάθε λεπτομέρεια! Οι απορίες μου μετά απ' αυτή την εμπειρία είναι σαφώς λιγότερες.
ε) Για το τέλος άφησα την ίδια την ομάδα. Αισθάνομαι ευτυχής που πέρασα ένα διήμερο με ανθρώπους πρώτα όπως ο Βαγγέλης, ο 'Ακης, ο Λεωνίδας, ο Σάκης, ο Κώστας, ο Δημήτρης, η Βικτωρία και η γυναίκα μου η Νατάσα!
Και φυσικά ραδιοερασιτέχνες όπως ο SV2BFN, SV7CLI, SV2DCD, SV2HNC, SV1DPI, SV1CIB, SV2KBS που η SV7LOS κι εγώ θα θέλαμε πολύ κάποια στιγμή να ακολουθήσουμε τα χνάρια τους.
SV7LNK
